Como funciona o clima.

-Unimos os puntos de igual presión, reducida ao nivel do mar, mediante lineas denominadas ISOBARAS. O mapa resultante mostra a existencia de áreas con líneas pechadas cullo valor bai aunmentando hacia o centro nos anticiclóns, e disminuíndo nos ciclóns, nas depresións ou nas borrascas.

Esixten ademáis outros individuos isobáricos diferentes, así, referímonos a unha baguada, como si se tratase dunha prolongación dunha borrasca, ou a unha cuña anticiclónica si fora dun anticiclón.  

As diferenzas de presión son a orixen do movemento do aire, se a Terra estive inmovil, o movemento do aire tería lugar dos puntos de maior e menor presión, perpendicular mente as líneas isobadas. Sen embargo, o movemento de rotación da Terra produce o efecto CORIOLIS, que supón unha desviación do aire hacia a dereita no emisferio Norte, e hacia a esquerda no emisferio Sur. 

Da conxunción de ambos factores, a forza da presión e a desviación  de coriolis, o movemento do aire aproxímase bastante a dirección das isobaras. Se as líneas de presión están moi lonxe, o gradiente é dévil, a velocidade do tempo disminúe. Por contra, se as isobaras están moi preto, a velocidade dp vento e moi elevada.

O aporte ou pérdida de aire entre os centros de altas e baixas presións en superficies, debe ser compensado con movementos atmosféricos ascendentes ou descendentes. Esta circunstancia explica a estabilidade atmosférica das áreas anticiclónicas, ao descender o aire e quentarse e a inestabilidade das áreas ciclónicas por ascenso y enfriamento. 

Sobre a superficie terrestre, existe unha distribución de presions zonais, de maneira máis ou menos permanente. Os ventos dominantes, xerados entre as altas e as baixas presións, son desviados polo xiro da rotación da Terra.

As rexións de altas e baixas presións, non son fixas e varían a súa posición no tempo. 

As teorías máis recentes sobre a circulación atmosférica, confirmaron a importancia dunha corrente na altura en direción ao oeste, denominada corriente en chorro como a causa principal da distribución de presiónes en la superficie terrestre.Cando a circulación se fai máis lenta a corrente en chorro describe unha trallectoria máis inmosa, tendendo a formar as áreas de altas presións subtropicais e de baixas presión polares.